نامی‌نو، نام آشنای ایرانی‌ها آمده تا زحمت آشپزی را برای ایرانیان کمتر و فرصت باهم بودن و هم‌صحبتی بیشتر را هدیه دهد. نامی‌نو رسالت خود را تولید غذاهای آماده به مصرف سالم، خوشمزه و متنوع تعریف کرده و برای دستیابی به این هدف، نوآوری همه روزه، تولید مبتنی بر سلامت و نشاط حاصل از مصرف محصولات خود را در دستور کار قرار داده است. داستان نامی‌نو با ابداع تولید صنعتی سالاد الویه در سال ۱۳۸۱ شروع شد و در ادامه با متنوع‌سازی انواع محصولات این شرکت تداوم یافت. محصولات نامی‌نو در ۹ کارخانه مکانیزه تولید و با استفاده از ناوگان گسترده حمل‌ونقل یخچالی این شرکت در سراسر کشور عرضه می‌شود. تمام حلقه‌های زنجیره تولید و عرضه، تحت نظر بالاترین سطوح استاندارد و با استفاده از بهترین فرآیندها و فناوری‌های روز جهان صورت می‌گیرند. در گفت‌وگویی که با امیررضا ثابت‌پی، مدیرعامل «نامی نو» داشتیم، به بررسی تولیدات و فعالیت‌های این گروه صنایع غذایی موفق و پیشرو پرداختیم که ماحصل آن را می‌خوانیم.
در حال حاضر چند نوع محصول در نامی نو تولید می‌شود و تنوع محصولی که در مدت زمان فعالیت خود داشته‌اید، به چه صورت بوده است؟
ما در سال ۱۳۷۹ آغاز به کار کردیم و در سال ۱۳۸۱ اولین محصول خود، سالاد الویه مرغ ۲۰۰ گرمی را تولید کردیم و بعدها ۵۰۰ گرمی آن را هم روانه بازار کردیم.
در ادامه الویه ژامبون، سالاد ماکارونی، فرآورده‌های گوشتی و ساندویچ‌ها را نیز تولید کردیم و در حال حاضر حدود ۷۰ تا ۸۰ نوع کالباس در اوزان مختلف و درصدهای جذب گوشت، مرغ و قارچ متفاوت را تولید می‌کنیم، به‌طوری که در حال حاضر بیش از ۱۰۰ قلم فرآورده‌های گوشتی را به تولید می‌رسانیم.
در مورد سس هم از تولید سس مایونز و کچاپ آغاز کردیم و در ادامه به سس فرانسوی و هزار جزیره رسیدیم که امروز ۴۰ تا ۵۰ مدل سس را در اوزان و طعم‌های مختلف، تولید می‌کنیم.
همچنین در حال حاضر ۱۰ تا ۱۲ قلم ساندویچ صبحانه و ۲۰ تا ۳۰ قلم ساندویچ کامل، روانه بازار می‌کنیم. در مجموع در نامی‌نو بین ۲۷۰ تا ۳۰۰ نوع محصول تولید می‌شود.
توسعه محصولات خود را از چه سالی آغاز کردید و در چه مدت به این میزان تنوع رسیدید؟
همان‌طور که اشاره کردم، ما با الویه ۲۰۰ گرمی مرغ شروع به فعالیت کردیم و پس از دستیابی به یک ثبات نسبی، متوجه شدیم که بازار، نامی نو را به عنوان یک غذای آماده سبد خانوار پذیرفته است،
بر همین اساس به فکر ایجاد تنوع افتادیم و این تنوع به مرور زمان اضافه شده و هر بار وارد یک سبد کالای جدید شدیم.
به عنوان مثال، زمانی که وارد سبد کالای گوشت شدیم، روتین بازار ۱۰ تا ۲۰ قلم بود که ما این تعداد را افزایش دادیم و تا ۸۰ قلم، تنوع مختلف را در گوشت، مرغ و قارچ اضافه کردیم و سپس به سبد سس‌ها وارد شدیم.
در ابتدا که وارد تولید سس شدیم، فقط سس ۸ کیلویی مایونز را برای کارخانه خودمان تولید می‌کردیم و کمی که جلوتر آمدیم، سس تک‌نفره و سس کچاپ را نیز به تولید رساندیم. در حال حاضر ۱۰ نوع سس متنوع با حدود ۱۰ تنوع وزنی را تولید می‌کنیم.
در واقع حدود ۱۰ تا ۱۲ قلم کالا داریم که هر کدام در اوزان مختلف تولید می‌شوند و تنوعی حدود ۷۰ تا ۸۰ قلم را در برمی‌گیرد.
شایان ذکر است، برای سال ۱۴۰۳ افزایش تولید و تنوع هر سبد در دستور کار نامی‌نو قرار دارد، زیرا به دنبال پوشش دادن طیف‌ها و سلیقه‌های مختلف هستیم و قطعا این موضوع را در ادامه سال ادامه خواهیم داد.
تکنولوژی و ماشین‌آلاتی که در فرآیند تولید محصول در مجموعه نامی‌نو مورد استفاده قرار می‌گیرد، تا چه اندازه منطبق با استانداردهای روز دنیا است؟
ماشین‌آلات به‌کار گرفته‌شده در هر محصول متفاوت است.
به عنوان مثال، در مورد فرآورده‌های گوشتی، هیچ دستگاهی نداریم که تولید داخل باشد و اگر هم باشد، نمی‌تواند کیفیت بافت فرآورده گوشتی را حفظ کند و به تبع آن، ماشین‌آلات بهروز از اروپا وارد کشور می‌شود.
در تولید سالادها هم باز به همین‌گونه است و از ماشین‌های بهروز اروپایی استفاده می‌کنیم، ولی قطعا نگاه ما این نیست که تمام ماشین‌آلات را از اروپا خریداری کنیم.
برای مثال، در صنعت تولید ساندویچ یا دستگاه اسلایسر، از دستگاه‌های خارجی استفاده می‌کنیم، اما در کشورمان دستگاه‌های بسته‌بندی پیلوپک بسیار خوبی تولید می‌شود که کارکرد آن‌ها از نظر سرعت، دقت و قدرت، مشابه نمونه‌های خارجی است و سرعت و کیفیت دوخت آن هم عالی است؛ بنابراین دلیلی برای واردات دستگاه‌های خارجی و خروج ارز وجود ندارد.
همچنین دستگاه‌های شست‌وشو همگی داخلی هستند، اما در مورد پوست کن، به دلیل اینکه پوست‌کن‌های داخلی، ضایعات را بالا می‌برند، از نمونه‌های خارجی استفاده می‌کنیم.
به‌طور کلی به اندازه توان‌مان، با افتخار به صنعت داخلی کمک می‌کنیم و حتی بارها پیش آمده که به شرکت گفته‌ام که دستگاه را بساز، بیاور و من پول آن را می‌دهم و اشتباهات آن را برطرف می‌کنیم و مورد استفاده قرار می‌دهیم.
معتقدم که اگر امروز بتوان کالایی را از داخل تهیه کرد، خیانت است که از خارجی آن استفاده کنیم، زیرا با موضوعاتی مانند اشتغال‌زایی و خروج ارز مواجه هستیم.
آیا محصولات نامی‌نو جنبه صادراتی هم دارد؟
در صادرات هم اقداماتی را انجام می‌دهیم؛ البته زمینه صادرات فراهم نیست و یکی از مشکلات، تاریخ انقضای کوتاه‌مدت محصولات ما است.
از طرفی هم مشکلاتی در صادرات وجود دارد که بعضی از آن‌ها به موضوعات داخلی مانند مسایل گمرکی و حمل‌ونقل مربوط می‌شود.
نامی‌نو محصولات خود را به صورت روزانه ارسال می‌کند و این در حالی است که باید هر روز برای اخذ مجوز صادرات هر نوع محصول، به صورت جداگانه به اداره نظارت مراجعه کنیم.
متاسفانه ما هر روز با این مساله مواجه هستیم و برای اندک صادراتی که داریم، باید چند نفر کارمند را استخدام کنیم تا مجوزهای لازم را اخذ کنند.
در حال حاضر مشکلی که واحدهای تولیدی دارند، قوانین دست‌وپاگیر و سخت‌گیری‌های بی‌مورد است که به نوبه خود مانعی برای صادرات و ارزآوری به کشور است. در این رابطه چه نظری دارید؟
متاسفانه برنامه‌ریزی دقیق از سوی وزارتخانه‌های متولی این موضوع وجود ندارد و شاید صدها شرکت تولید مواد غذایی مشغول صادرات هستند و هر کدام به یک شکل این کار را انجام می‌دهند.
به عنوان مثال، اغلب اوقات صادرات خود را به صورت پروازی یا گاهی زمینی انجام می‌دهند و این اتفاق برای صدها برند رخ می‌دهد.
اگر واقعا وزارت صمت، متولی این موضوع می‌شد و به مقاصد صادراتی خوب مانند امارات، عمان، قطر و حتی عراق و افغانستان توجه نشان می‌داد، می‌توانستیم موفق‌تر باشیم، زیرا صادرات به حوزه خلیج‌فارس سخت‌تر است، چون آن‌ها خیلی به کیفیت اهمیت می‌دهند و جنس‌های درجه ۲ به این کشورها ورود پیدا نمی‌کند.
البته در مقابل، در افغانستان استقبال از جنس‌های درجه ۲ بیشتر است و حتی در مواردی شاهد قاچاق به این کشور هستیم که جدیدا پاکستان هم به این مقوله پیوسته و نظارتی هم روی آن و برگشت پول نیست که امیدوارم این‌ها اصلاح شود.
همچنین اگر دولت انبارهای مرکزی در کشورهای مقصد ایجاد کند، منجر به کاهش هزینه انبار می‌شود. علاوه بر این، چنانچه حمل‌ونقل را هم عهده‌دار شود و به تدریج هزینه‌ها را از تولیدکنندگان و صادرکنندگان دریافت کند، به تولید و صادرات کمک بزرگی خواهد شد تا پخش ما یک پخش اشتراکی شود.
چه مشکلات و چالش‌های دیگری پیش روی صنعت غذا در ایران به خصوص غذاهای سرد و آماده وجود دارد؟
بحث برندینگ و زنجیره سرد و توزیع مهم هستند.
متاسفانه همکارانی داریم که این هزینه را از کیفیت محصول خود کم می‌کنند؛ یعنی کیفیت تولیدات خود را دستکاری می‌کنند.
این در حالی است که توزیع و رعایت زنجیره غذاهای سرد و زود مصرف که تاریخ ماندگاری ۵ روز و ۱۰ روز و یک هفته دارند، موضوع بسیار خاص و پیچیده‌ای است و این چالش روبه‌روی تمام هم‌صنفی‌های ما قرار دارد و برای خود ما هم وجود دارد که البته برای آن تدابیری اندیشیده‌ایم، ولی ممکن است که برای همکاران ما کمی سخت‌تر باشد، زیرا بحث برندینگ و کیفیت داستان‌های خودش را دارد.
